Po tym, jak biskup Rzymu wraz z biskupami amerykańskimi dopuścił do adoracji posążków Pachamamy - indiańskiej bogini płodności Matki - Ziemi - w bazylice św. Piotra (zamęczonego za to, że nie zgadzał się oddawać pokłonu obcym "bogom"), wybuchła dyskusja o tym, czy sprofanowano czy nie serce Kościoła Katolickiego. W związku z tym warto zreasumować naszą wiedzę religijną.
Dobrze się dzieje, gdy ludzie oderwani od objawienia biblijnego czczą Boga tak jak umieją: np. składają akty dziękczynienia za życie ziemi-żywicielce, że uznają swą zależność od sił wyższych niż oni sami, że odczuwają metafizyczną dziwność istnienia i dają jej wyraz w naturalnych religiach, sztuce i filozofii. Święty Paweł tłumacząc w Ikonium, że on i Barnaba nie są wcielonymi Zeusem i Hermesem uzdrawiającymi chorych, nie potępiał pogaństwa totalnie, ale zauważył, że prawdziwy Bóg w przeszłości wysłuchiwał próśb pogan o błogosławieństwa, np. o deszcze i słoneczną pogodę, dzięki czemu ich narody istnieją.
Ale źle, jeśli w społecznościach zapoznanych z Biblią, religia naturalna czy kult jakichś duchów zagradza drogę do zawierzenia Bogu prawdziwemu. Świat nie jest wieczny: Ziemia, Słońce, Ocean i Konstelacje Gwiazd nie są wieczne, lecz mają status takich samych stworzeń jak każde z nas. Są więc naszymi braćmi i siostrami, a nie wiecznymi "bogami".
Dlatego apostołowie woleli umrzeć, niż kompromisowo uznać równoważność religii naturalnych, włącznie z pokłonem dla Cezara jako "boga". Co ciekawe, konflikt z wyznawcami płodności Ziemi z chrześcijanami opisano w Dziejach Apostolskich. Czciciele Diany z Efezu (rzymska bogini płodności, którą w Grecji zwano Artemidą) walczyli z chrześcijanami odwiedzanymi przez świętego Pawła. Nie można myśleć w dwóch systemach jednocześnie, tak jak nie można kompilować podstawowych systemów operacyjnych komputera.
Patron chrześcijańskiej miłości dla natury święty Franciszek z Asyżu - którego imienia używa biskup Rzymu - napisał hymn do Słońca. Słońca - brata, a nie "boga". "Błogosławieni, którzy rozróżniają" - powiedział Mikołaj Gomez Davila.
Andrzej Dobrowolski
Św. O. Franciszka Hymn do Słońca.
„Altessimo omnipotente bon signore“
w przekładzie L. Siemieńskiego.
O wszechmogący, dobry Gospodynie!
Błogosławieństwo, chwała, cześć we wszystkiem
Tobie jednemu, bo od Ciebie płynie —
I człek niegodzien nazwać Cię nazwiskiem.
Chwała bądź Panu z tworów Jego likiem,
Szczególnie z bratem Słońcem, co obdarza
Dzionkiem nas, świeci swym własnym promykiem
Jasno-promienne, Boga wyobraża.
Chwała Ci! siostrze Księżycowi gwoli
I chwała gwoli tym gwiazdom na niebie,
Któreś zasypał, jak ziarnka na roli
Czyste, świetlane, by patrzyły w Ciebie.
Chwała bądź Panu, gwoli wiatru bratu,
Gwoli powietrzu, chmurom i pogodzie,
By świat wilżyły i wiały po światu,
Ku Twoich stworzeń dobru i wygodzie.
Chwała bądź Panu, przez wodę siostrzycę
Czy źródła, rzeki napełnia, czy morze —
Wszak pożyteczna i czyste ma lice,
I zawsze nizko ściele się w pokorze.
Chwała Ci, Panie, w bracie ogniu, którym
Przyświecasz mrokom i nocom ponurym,
O jak wesoło skrzą się jego głownie!
W pożarze tylko straszny niewymownie.
Chwała bądź Panu, gwoli matce ziemi,
Ona nas żywi i dźwiga na grzbiecie,
Wiosną się stroi kwiatami barwnemi,
Owoc w jesieni nam daje i w lecie.
Chwała bądź Panu, chwała w tych, co mogą
Przebaczać krzywdy dla miłości Bożej —
Cierpliwie w życiu iść krzyżową drogą:
Błogosławieni, którzy cierpieć mogą,
Pan im zbawienia wieniec na skroń włoży.
Chwała bądź Panu, i w tej siostrze naszej
Śmierci cielesnej, co nieunikniona —
A biada temu, który w grzechu skona,
A błogo temu, kto wolą Twą skona,
Bowiem śmierć druga już go nie przestraszy.
Niechże cześć, chwała będzie Panu dana;
Pełńcie w pokorze służbę wedle Pana.